هیچکس اطاق صورتی را نکشت

به رسم هر سال مینویسم که بمونه در آستانه ی ۲۸ سال تازه فهمیدم چقدر نمیدونم چقدر بی انصاف بودم در لحظاتی! چقدر تنها بودم! چقدر نیازمند و بی نیاز بودم سال عجیبی بود مثل هر سال دارم سعی میکنم این هیولای صورتی مخملی درونم رو بشناسم و رام کنم  اواخر امسال با دیدن کسی که فکرشم نمیکردم مهم بشه به فکر ازدواج افتادم :))) منی که نام شراب از کتاب میشستم حالا زمانه کاتب دکان می فروشم کرد!  امسال دومین سالیه که علی ایران نیست دومین سالیه که دکترم :) اولین سالیه که شاغلم‌ ششمین سالیه که آ در کنارمه و خب چهارمین سالیه که ننه‌ی سیروسم دومین سالیه که عمه‌ی فیاتم سال دیگه این موقع خدا میدونه چه خبره ولی من دارم تمام سعیمو میکنم که هیولای صورتی نرم درونم از مسیر لذت ببره و کمتر به مقصد فکر کنه مثل هر سال: تولدت مبارک خانم آیدا بیشتر بخند هیچکس اطاق صورتی را نکشت...

با من غریبه نشو

هیچوقت

حتی اگر همه عالم گفتن 

تو با من غریبه نشو

حتی اگه بی وفا بودم

هزار بار رفتم و برگشتم 

هزار بار مثه امشب حس کردم بار دیگه شکست خوردم تو نزدیک شدن به کسی جز تو

حتی اگه تو نزدیک شدن به خودت، شکست خوردم

تو با من غریبه نشو

خودخواهانه میگم

با من غریبه نشو

هیچکس اطاق صورتی را نکشت...